Eens een keer iets anders dan theoretische verhandelingen en beschouwingen.

Zo nu en dan worden er ook gedichten ‘ingeblazen’.

Hieronder een tekst die ik heb geschreven naar aanleiding van een schilderij.

 

Flarden van de morgen scheuren zich uit hun cocon

Over het vlakke land blaast de ochtendbries

kille ademtocht raakt de tere appelhuid

nog maar een vage hint van wat komen gaat

 

Verwaaid onder de stille dauw wacht de boomgaard

Tijd is rekbaar als seizoenen die elkaar betasten

Het bronzen najaar dat zich mateloos voortsleept

Dwars door dorre twijgen die vlokken schudden

 

Ze is alleen. Een ranke gedaante in het landschap

Haar wangen gloeien, rode blos ontmoet de eerste zon

De wereld komt in beweging, draait om eigen as

dolle mengeling van oergeluiden, donkere tonen

 

In de werveling ontmoet je jezelf, ben je één

Met waar je vandaan kwam en waar je heen gaat

Zo dichtbij de stilte ervaar je natuurlijk evenwicht

Zie hoe de chaos komt en deemoedig voorbij gaat

 

Blootsvoets baant ze zich een weg door de velden

Koperen ontluiking smeert zich uit over de ochtend

Voor het eerst in vrede met de rauwe aarde

Opent ze zich voor de storm die door haar lijf raast

Aanvraag Whitepaper Organisatielied

Vul uw emailadres in en ontvang de gratis whitepaper.

Bedankt!

Aanvraag Whitepaper Power the Future

Vul uw emailadres in en ontvang de gratis whitepaper.

Bedankt!

Schrijf je in op de nieuwsbrief

Schrijf je in op de nieuwsbrief en ontvang de gratis whitepaper.

Bedankt!

Schrijf je in op de nieuwsbrief

Schrijf je in op de nieuwsbrief en ontvang de gratis whitepaper.

Bedankt!

Schrijf je in op de nieuwsbrief

Schrijf je in op de nieuwsbrief en ontvang de gratis whitepaper.

Bedankt!

Aanvraag Whitepaper WerkenBij.FM

Vul uw emailadres in en ontvang de gratis whitepaper.

Bedankt!