Schrijven is weglaten. Verwoorden waar het echt om gaat. Een tekst communiceert pas als het aanspreekt. En als je je aangesproken voelt. Als er meer gebeurt dan louter begrijpen wat er staat. Het zijn niet de woorden zelf, maar de bedoeling erachter die ertoe doet. Vaak volstaat een juiste balans tussen beleving en beschrijving, maar soms heb je een verhaal nodig met een herkenbare ‘personal touch’. Een vertelling die werkt als een metafoor en die laat zien waar het de organisatie om te doen is. Zo’n verhaal verbindt mensen aan elkaar, zorgt voor keuzes en herkenning. Het is zowel een spiegel van herkenning als een richtsnoer voor de toekomst. Wat maakt je tot wat je bent en nog kan worden? Wat zijn de cruciale ervaringen die je deelt of wil laten ontstaan? Om dat verhaal te schrijven, ga je gesprekken voeren en waarderende vragen stellen. En als het verhaal klaar is en resoneert, is het weer tijd voor dialoog. Dan ga je persoonlijke verhalen delen, die de kernvertelling ondersteunen.
